De Tweede Kamer maakt zich druk over ouders die niet meewerken aan de omgang tussen hun kinderen en de andere ouder. Er wordt geroepen om hulp in het wetboek van strafrecht om die omgang alsnog af te dwingen. Gooi de politie maar in de strijd!
Maar: het staat al in het wetboek van strafrecht. Het onttrekken van het kind aan het wettelijk over hem gestelde gezag is al strafbaar (art. 279 Sr), maar daar doen we bijna nooit iets mee. En de rechter doet normaal gesproken ook maar weinig met dwangsommen en nog minder met gijzeling, als een ouder niet meewerkt. Het familierecht leent zich ook niet voor draconische maatregelen: die treffen niet alleen de niet-meewerkende ouder, maar ook het te beschermen kind. Die maakt mee dat papa of mama door de politie wordt afgevoerd. En dat is de schuld van de andere ouder.
We moeten beter omgaan met de mogelijkheden die er al zijn. De straf op het niet meewerken aan de omgangsregeling moet bijvoorbeeld in de omgangsregeling zelf zitten: als je niet meewerkt, gaat de hoofdverblijfplaats naar de andere ouder, bijvoorbeeld. Een kind heeft recht op beide ouders, onafhankelijk van wat er tussen de ouders is gebeurd. Als het kind veilig is, heeft het er belang bij de afkomst van beide kanten te leren kennen, liefst met emotionele toestemming van beide ouders. Dat ga je via het strafrecht niet af kunnen dwingen.
