Choose your battles – een mooi advies, zeker als het om principekwesties gaat. Als een geschil niet over veel geld gaat, is het zelden de kosten waard om over te procederen. Bijvoorbeeld in deze zaak die VGZ aanspande tegen een voormalige verzekerde. Omdat ziekenhuizen niet altijd even vlot zijn met hun facturen kwam er een rekening voor de klant binnen ruim nadat die al naar een andere verzekering was overgestapt. Omdat het eigen risico nog niet op was moest die klant het bedrag zelf betalen. Geen punt: het bedrag, 137 euro, werd automatisch geïncasseerd.
De klant in kwestie storneerde de afschrijving: hij had immers alles al betaald, en VGZ claimde betaling van medisch handelen over de periode nadat hij al was overgestapt naar een andere verzekeraar.
Ook bij dagvaarding werd niet helder waar nu precies voor betaald moest worden: de gemachtigde van VGZ kwam niet eens met de verzonden brieven, maar alleen met modellen. Pas na het eerste antwoord van de klant kwam de gemachtigde met de enig juiste verklaring: het ging wel degelijk om een behandeling uit de periode dat de klant nog bij VGZ verzekerd was. In antwoord daarop ontkende de klant ook niet dat die behandeling had plaatsgevonden.
Omdat VGZ zo lang onduidelijkheid had laten bestaan over de onderbouwing van de vordering hoefde de klant geen incassokosten te betalen. Maar de proceskosten kwamen wel voor zijn rekening: 278 euro. Naast de hoofdsom van 137 euro. De proceskosten komen dus ruim hoger uit dan de originele vordering. Daarbij vraag ik me wel af wat de rechter had gedaan als er meteen na het overleggen van de goede rekening betaald was. Want een procedure starten zonder duidelijk maken waar het nou eigenlijk over gaat… dat voelt niet rechtvaardig.
